Aste berri baten hasiera dugu azaroak 20ko egun euritsu hau, baina Gipuzkoan eguraldi txarra egin arren, giro integratzaileago eta multikulturalago bat somatzen da kale eta etxebizitzetan. Izan ere, hamaikagarren urtez jarraian, Bizilagunak ekimenaren edizio berri bat egin zen atzo. Eta oraingo honetan, “mahai historioak” lelopean, 51 “familia” Gipuzkoarrek partekatu dute igandeko mahaia jatorri atzerritarreko bizilagunekin,
Berriro ere, nahiz eta parte hartzaile askok ohiko urduritasuna erakutsi: “esperientzia honi buruz beldur handia banuen ere, asko pozten naiz ausartu naizelako. Gaur goizean oso urduri nengoen, eta damu nintzen apuntatu izanaz (…) Hara iritsitakoan konturatu nintzen giroa ez zela beldur nintzen bezain deserosoa. Egia esan, ez nuen zuzeneko musika espero, eta asko eskertu nuen antolakuntzan lan egiten duten pertsonek familiak aurkitzeko pixka bat gidatzea “(dinamizatzaile batek Errenterian egindako kontakizunaren zatia).
Bazkari guztiek giro bikaina eta elkarrenganako errespetua izan dute: “familia anfitrioiak eta parte-hartzaileak erraztasuna, hurbiltasuna eta konfiantza eta errespetu giroa erakutsi dutela nabarmendu nahi dut. Gainera, bi kulturak ezagutzeko eta aztertzeko benetako interesa egon da “(dinamizatzaile batek Donostian egindako kontakizunaren zatia).
Asko izan dira bazkarietan hizpide izan diren gaiak: “elkarrizketa aberasgarriak izan ditugu mahaian irudikatutako herrialde bakoitzeko plater tipikoei buruz, Euskal Herriko hainbat hiritan euskarak dituen desberdintasun fonologikoei buruz, bai eta Donostiako kultur ospakizunei buruz ere, hala nola danborradari buruz” (dinamizatzaile batek Donostian egindako kontakizunaren zatia).
Baina, zalantzarik gabe, gehien errepikatu den elkarrizketetako bat migratzaileek bertako pertsonekiko hurbiltasun-harremanak ezartzeko garaian bizi izan dituzten zailtasunei buruzkoa izan da: “gizarteen funtzionamenduari buruz eztabaidatu da, baita betidanik ezagutu ez diren lagun berriak egiteko zailtasunari buruz ere (dinamizatzaile batek Donostian egindako kontakizunaren zatia). Esandakoaren beste adibide argi bat: “oso zaila da hemengo jendea hizkuntza ondo erabili gabe ezagutzea, eta, gainera, nahiz eta ez ezagutu beren hirian gutxi daraman migratzailerik, jende askok aurreiritzi handiak ditu”.
Ikusitakoa ikusita, argi dago, gizarte gisa ez ditugula horandik kendu diferentziarekiko aurreiritzi horiek, eta iruditeria kolektiboak eraikitako hesi kultural hauek munduko beste leku askotatik datozen pertsonen erabateko integrazioa eragozten dutela. Baina atzokoaren moduko jarduerek erakusten digute hesi horiek eraitsi ondoren, pentsa genezakeen baino puntu komun gehiago aurkitzen ditugula gure artean. Hori dela eta, oso garrantzitsua da kulturen arteko horrelako topaketak egitea; izan ere, otordu hutsak izan beharrean, munduko hainbat lekutatik etorritako bizilagunen arteko sareak indartzeko eta sortzeko aukera ematen duten tresnak baitira.
Unax Perez de Mendiguren
