Arrazakeria gai garrantzitsua da gizarteko arlo guztietan, gure egunerokotasunean, kalean edo lantokian. Baina baita ikastetxeetan ere, dela goi-mailako hezkuntzaren esparruan, dela unibertsitatean. Askotan pentsatzen da ikastetxe bat denez arrazakeria ez dagoela hain barneratuta, baina hori ez da horrela. Ez dute axola denak berdin errespetatzen irakastea eta hori azpimarratzea. Errealitatea da arrazakeria dagoela, gizarteko beste esparru batzuetan bezala. Zoritxarrez, argudio hori ez da baliozkoa, egunero migratzaileek edo beste etnia batzuetako ezaugarriak dituzten pertsonek ikasleen eta irakasleen jarrerak, iruzkinak edo erasoak jasan behar izaten baitituzte.
Arazo hori guztia hainbat pertsonak kontatzen digute La universidad es un contexto de emergencias: (re)pensando la calidad universitaria desde las luchas sociales dokumentuan. Honen bidez, unibertsitateek arrazakeriari dagokionez duten egoera islatu nahi da, eta horren berri emateko, elkarrizketa sakonak egin zitzaizkien Euskal Herriko Unibertsitateko 17 ikasleri (12 emakume eta 5 gizon, Euskal Herrikoak, Marokokoak, Argentinakoak, Errumaniakoak, Ekuadorrekoak, Txinakoak, Brasilgoak, Saharakoak, Txilekoak, Nikaraguakoak), horietako 3 A!esan taldekoak (@aesanehu, UPV/EHUko arrazakeriaren aurkako elkartea). Ondoren, Euskal Herriko elkarte eta elkarteetako kideekin eztabaida talde bat osatu zen.
Pertsona horiek beren ikastetxeetan bizitako hainbat esperientzia kontatu zituzten, klasean integratzeko izan zituzten zailtasunak eta hezkuntzak duen iraunkortasun euro-zentrista.
Oso pertsona gutxi daude campusean arrazializatuta. Zergatik? Eserlekuak pertsona zurientzat gordeta daude. Beltzak lanera eta zuriak
Azkenik, egoera hori hobetu ahal izateko eman litezkeen neurri eta prestakuntzetako batzuk zeintzuk izan daitezkeen azaltzen du dokumentuak, ikastetxeek espazio arrazistak izateari utz diezaioten. Esate baterako, kulturarteko zenbait jarduera garatzea, «kultur» gai batera mugatutako «aniztasunaren» ikuspegia hedatzen laguntzen dutenak, askotan unibertsitate publikoa guztientzako gune izatea eragozten duen egiturazko arazoa baztertuz, atzerritar jatorriko pertsonek aukera berdinak izan ditzaten oraingo eta etorkizuneko aukerak hobetzeko.
