Moad Jamali ez da inoiz zinemaldi batera joan. 21 urte ditu, eta duela bi urte iritsi zen Marokotik. Zinemaldiaz gozatu ahal izan du bere lagunekin, Zinemaldiak SOS Arrazakeriarekin izan duen lankidetzari esker. 70. edizio honetan, Donostiako Nazioarteko Zinemaldiak normalean jaialdiaz gozatzen ez duen hiriaren zati bat hurbildu nahi izan du aretoetara, hala nola langabezian dauden pertsonentzako gordetzen dituzten sarrerak. Marko honen baitan, SOS Arrazakeria bezalako erakundeentzako sarrerak ere eskaini dituzte, eta horiei esker Moadek Sail Ofizialeko film bat ikusi ahal izan du Kursaalean.

Jamali beste lau gazterekin eta herritar-ekimenetako boluntarioekin batera joan zen Laura Morak zuzendutako Los reyes del mundo film kolonbiarra ikustera, Urrezko Maskorra irabazi duen filmea. Saritua izan dela jakin aurretik, Moadek dagoeneko filmea gomendatu digu, bera bezalako gazteek bizi duten errealitate latza erakusten du. Pelikulak Medellingo kaleetan bizi diren bost gazte jarraitzen ditu, familiarik eta etxerik gabe, etxe bat izateko ametsa jarraituz egindako bidaian.

Zure bizipenak pantailan ikusten dituzunean

Kursaaleko publikoak bost aldiz ere txalo egin zuen Los reyes del mundo filmaren proiekzioan joan den asteazkenean, zuzendari eta protagonisten malkoen aurrean. Txalo zaparrada horietako batzuk Moad eta bere lagunak hasi zituzten, oso hunkituta zeuden. “Eszena batean, protagonistek ez dute janzteko arropa lehorrik ere, praka bustiak besterik ez. Guri ere hori gertatu zaigu. Etxe bat bilatzea elkarrekin lo egiteko, kamioi baten atzetik joatea filmeko mutilak bezala… “.

Izan ere, nahiz eta testuingurua oso desberdina izan (filmaren kasuan, gatazka armatuak Kolonbian eragindako desplazatuen ondorengoez hitz egiten du), iragaitzazko gazteek elementu komun asko partekatzen dituzte, bereziki bakarrik bidaiatzen dutenean. Moadi ezagunak egiten zaizkio oztopo burokratikoak, borrokak. Batez ere, elkarrekin lo egitea. Izan ere, filmeko ideiarekin bat dator Moad: “Guri ere gertatzen zaigu, ez dugu familiarik hemen, baina lagun bat daukat eta nire anaia bezalakoa da. Lagun zaharragoa nire anaia zaharra da, gazteagoa nire anaia txikia”.

Eta ez da bakarrik jatorri migratzailea duten beste gazte batzuez ari: “Filmean mutilek lo egiteko laguntzen dieten emakumeak aurkitzen dituzte, jaten ematen diete, dutxatzeko aukera eman… niretzat Garazi, Amaia, Ane… izan dira horiek” Moadek Kaleko Afari Solidarioak ekimeneko boluntarioak aipatu ditu, urtebete baino gehiago daramatelako Donostian kalean edo ahultasun bereziko egoeran dauden pertsonei afariak ematen; baita Hiritarron Harrera Sarea. “Arazoak ez ezik, laguntza handia ere aurkitzen duzu”.

 

Zinemaldiaren eta SOS Arrazakeriaren arteko akordioari esker, 50 pertsona baino gehiago joan dira emanaldiren batera

 

Zinemaldi Alternatiboan ere izan gara

Gipuzkoako SOS Arrazakeriak eta Hiritarron Harrera Sareak ere parte hartu dute egun beretan hirian ospatzen den Zinemaldi Alternatiboan. Bertan En la Calle dokumentala proiektatu zen Parte Zaharreko Trinitate Plazan. Hirira bakarrik iristen diren eta askotan kalean amaitzen duten gazte migratzaileen esperientziak kontatzen dira dokumentalean, eta horietako batzuk plazara gerturatu ziren euren esperientziak partekatzeko. 

Dokumentala, David Maciánen gidoi eta zuzendaritzapean, EITBn ere eman zen uda honetan, 9 zinema jaialditan izan ondoren. Ezin izan baduzu Trinira hurbildu, online ikus dezakezu, hemen.